Hoe heb jij de afgelopen zes weken ervaren?
Voor mij persoonlijk was het heel erg wennen. De scholen gingen dicht en ineens zijn je kinderen thuis en moet je zelf “les” geven.
In het begin vonden mijn kinderen het geweldig. Het was toch een soort van “vakantie”. Geen school en geen (of in ieder geval weinig) huiswerk. Het was dan ook lastig om ze uit te leggen dat ze toch echt huiswerk moesten maken en dat wij, mijn man en ik, ze zouden helpen om alles uit te leggen.
Dat leverde natuurlijk heel wat discussies op thuis, want de juf op school legt alles toch echt anders uit. En aan de keukentafel zitten is heel anders dan in de klas. Herken je het?
Het is niet altijd even makkelijk.
Omdat ik veel met kinderen werk, die net als mijn kinderen veel trucjes gebruiken, kijk ik toch net iets anders naar de huiswerkopdrachten. Ik stel dan ook regelmatig deze vragen:
• Leg mij eens uit HOE je die som hebt uitgerekend.
• Je schrijft het woord tafol, maar ziet dat woord er echt zo uit?
• De tafels zaten er ook niet zo lekker in. Die hebben we gelijk opgepakt en geautomatiseerd.
Op deze manier kan ik ze helpen om op de juiste manier te werken.
Het was een hele uitdaging, maar het is gelukt.
Onze jongste zoon had het erg moeilijk met het thuisonderwijs. Hij kon de situatie moeilijk overzien en relativeren. Hierdoor was hij vooral in het begin erg dwars en had hij last van woedeaanvallen omdat zijn normale leven ineens stil stond. Hij wilde weer terug naar school, naar zijn eigen juf en klasgenootjes. Maar dat kon niet en we wisten ook niet hoelang het zou gaan duren.
Na vier moeizame weken waarin wel gewoon huiswerk werd gemaakt, zijn we naar buiten gegaan en hebben een flinke wandeling gemaakt. De rust van de natuur en het zonnige weer hielpen hem om al zijn frustratie eruit te gooien. Er was weer ruimte voor een nieuwe start. Wat waren we daar blij mee. Hij gaf zich over aan de situatie en ging naar ons luisteren terwijl wij hem probeerden te helpen door hem op zijn eigen manier van leren te benaderen.
Het thuisonderwijs doet hem goed en hij vordert met de dag. Lezen bleef een uitdaging voor hem, maar nu leest hij super goed. Hij krijgt plezier in het lezen. Laatst kwam hij naar mij toe en zei: “mama, wat jij mij leert snap ik veel beter dan wat ze mij op school leren. Dank je wel daarvoor. Kan je mij nog meer helpen om het beter te begrijpen?”
Hij is zo enorm gegroeid.
En dan komt het nieuws dat de kinderen na de meivakantie weer naar school mogen.
De twijfel slaat toe, is het verstandig om hem weer naar school te doen? De rechtsgeoriënteerde kinderen (denken met gevoel en in beeld) hebben meer last van prikkels van de klas en kunnen zich moeilijker concentreren. De uitleg van de stof is ook anders dan hoe hij het begrijpt. Het gaat net zo lekker met thuisonderwijs. Hij leert super veel bij en maakt grote sprongen voorruit.
Buiten dat is hij ook nog een risicokind. Hij heeft als klein kind veel last gehad van kinderastma, dat is ook de reden dat hij achterloopt op school. Hij heeft al zijn energie nodig gehad om beter te worden. Wat moet ik nu doen? Hem weer naar school brengen of gewoon het thuisonderwijs voort blijven zetten.
Hij geeft zelf aan dat hij school heel erg mist, maar ook merkt hij dat hij met mijn hulp nu veel beter kan leren dan voorheen.
“Mama, jij begrijpt mijn manier van denken en leren.” Deze woorden hoopte ik al heel lang eens van hem te horen.
Andere kinderen helpen lukt mij heel goed, maar je eigen kind coachen is niet zo makkelijk als het lijkt. Vandaar dat ik ook zo blij ben met deze grote stappen die we samen hebben gezet.
Wat denk jij ervan dat de kinderen weer naar school gaan?
Ik ben zeer benieuwd.
Herken jij jouw kind hierin? Neem vrijblijvend contact met mij op.